Zoals sommigen van jullie ongetwijfeld al weten, heb ik enkele weken geleden koers gezet richting IJsland om daar 12 dagen door te brengen samen met mijn vader. Ik kan je alvast toevertrouwen dat het een reis was die ik niet licht zal vergeten. Maar aangezien Bergen ongeveer halfweg Belgie en IJsland ligt, vond mijn vader (en ik volgde maar al te graag zijn redenering) dat het opportuun was om eerst een paar dagjes te spenderen in Bergen. En zo geschiedde. Zowel de turbopower tocht door Bergen centrum en op de berg Fløyen, als de stevige dagwandeltocht op een naburige berg (met bijhorend uitzicht op verschillende fjorden inclusief booreilanden (->een zeldzaamheid, zowel helder weer als booreilanden)), als de geleide gletsjertocht op de Folgefonna vielen erg in de smaak. Vooral de gletsjertocht kan rustig omschreven worden als hoogtepunt (zowel letterlijk als figuurlijk, haha). Om aan de voet van de Folgefonna te raken, dienden we eerst een schilderachtige boottocht over de Hardangerfjord te doen. Deze Hardangerfjord is eveneens een van de meest toeristische gebieden in Noorwegen, en dus zaten we op de boot in onze sneeuw/trek/berg/wind-kleren en zware schoenen tussen de toeristen met zonnepetjes en nog net geen bermuda’s, een grappig zicht. Maar toen al, op de boot doemde de vrij vlakke ijskap van de Folgefonna onheilspellend op aan de horizon. Uiteindelijk zou het allemaal niet zo onheilspellend blijken. Met de bus stegen we wat meters tot de voet van de gletsjer op 1500m, waar eveneens een zomerskioord was. Toch een vreemd gevoel om in het midden van de zomer plots in het midden van sneeuw tussen de skiërs op te staan. Eerst kregen we van de gidsen (5 man voor 12 deelnemers!) een indrukwekkende hoop materiaal (helm, bril, crampons (=stijgijzers), ijshouweel, musketons) en werden we stevig ingehespt in een harnas van touwen
dat uiteindelijk zou dienen om ons aan elkaar vast te hangen eenmaal we op de gletsjer zelf waren. De gidsen hadden nog meer materiaal bij zich waaronder ijsvijzen die ze makkelijk in het ijs konden schroeven om een ankerpunt te hebben. Kortom: het was menens. Dan met sleetjes door de skilift naar boven getrokken worden en we konden eraan beginnen. Leuk weetje: de skilift moet elk jaar 10 meter naar boven gezet worden omdat hij naar beneden glijdt door de beweging van het ijs. Uiteindelijk een slordige 4 uur doorgebracht in een wonderbaarlijke omgeving op de gletsjer en tussen het zogenaamde blåisen (typisch blauwe ijs in spleten en holtes). Die holtes en crevassen kunnen tot 40 meter diep reiken, wat toch wat duizeligwekkend is als je er losjes overstapt en rekent op je stijgijzers die het spekgladde ijs begaanbaar maken. Gelukkig is iedereen aan elkaar vastgebonden, zodat, als er iemand in de diepte valt, het gewicht over allen verdeeld wordt. De Folgefonna is trouwens de meest zuidelijke gletsjer in Noorwegen en dat is te danken aan de vele neerslag in de streek. Toch een kleine troost tijdens de gebruikelijke Bergense regenbuien.
Noors woord van de maand:
Wesp - Veps
Blauw ijs:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Blauw_ijs
Folgefonna:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_park_Folgefonna
