Snø! (Sneeuw!)

Nu Bergen bedekt ligt onder een dik sneeuwtapijt, en richting school fietsen een waar avontuur geworden is, kan ik terugkijken op een rijkelijk gevulde maand.

Vooreerst was er een chemometriecursus in Rome. Normaalgezien zouden we (Yury, mijn Russische collega en ik, nvdr.) chemometrie gewoon in Bergen volgen, maar omdat niet alleen de lessen, maar ook het handboek in het Noors was, mochten we onszelf verheugen op een tripje richting Italie. En zo gedaan, terwijl hier in Noorwegen het kwik tot onder de 5 graden zakte, trokken wij naar Rome waar het een comfortable 20 graden bedroeg. Bij aankomst bleek het hotel alvast top. Zeer verzorgd en 5 minuten te voet van Station Termini voor de mensen die Rome kennen, voor hen die Rome niet kennen, het was 20 minuten te voet van het Colosseum, wat toch wel een best indrukwekkend bouwsel blijft. Overdag hielden we ons bezig met de lessen, maar ’s avonds maakten we wel erg gretig gebruik van de ons geboden tijd. Concreet vertaalde dit zich in urenlange dwaaltochten door de Romeinse straten, waarbij we geregeld stuitten op een onverwachte bezienswaardigheid. Wel werden we enkele keren overvallen en geïmmobiliseerd door gewelddadige stormbuien, waar zelfs wij, als echte Noormannen, toch wel even onder de indruk van waren. Langs de andere kant kwam dit wel onze interactie met de plaatslijke, eveneens geïmmobiliseerde bevolking ten goede, door middel van praatjes slaan in gallerijen en portalen ter afwachting. Voor de rest waren ijsjes en pizza’s op terrasjes alledaagse kost, terwijl de laatste avond stijlvol bekroond werd met Corsendonck op het Vaticaanplein, wat trouwens zeer in de smaak viel van Yury. De terugreis was lichte waanzin, want door een of andere spontane transportstaking, waar blijkbaar ook bijna alle taxi's aan meewerkten om de chaos te voeden, en die op een of andere obscure manier tegen Berlusconi gericht was, kwamen we ondanks een duizelingwekkende topsnelheid van 180km/u veel te laat toe op de (overgins compleet ontregelde)luchthaven om nog te kunnen inchecken. Wij dan maar ontmoedigd sloffen richting balie, waar we tot onze opluchting hoorden dat door de sneeuw in Oslo, de vlucht net genoeg vertraagd was om nog te kunnen inchecken. Italiaanse wanordelijke megachaos vs. barre Noorse weersomstandigheden: 0-1!

Veel tijd om fotoalbums aan te leggen kregen we niet eenmaal in terug in Bergen, want de volgende week stond een congres op het programma, alwaar ik zowaar een mondelinge presentatie van 15 min verondersteld was te geven. Niet zomaar een makkelijke opdracht, na een amper 8 maand onderzoek, en in de aanwezigheid van enkele prominente figuren in de theoretische chemie. Uiteindelijk heb ik het er vrij aardig van af gebracht, en vond ik in de sauna, het zwembad en rijkelijke buffet van het hotel gepaste manieren om te vieren. Daarnaast kreeg ik ook de kans wat interessante contacten te leggen naar de toekomst toe.

Meteen daarna was het naar Oslo sporen, om door de bezoekende oudjes en vriendin opgepikt te worden voor een 2-daagse rit door het sneeuwwitte Noorse binnenland, met onder andere de prachtige Hardangervidda. De geleverde bevoorradingen waren welgekomen, en in het algemeen waren de dagen met mijn oudjes culinair en toeristisch absoluut een voltreffer.

Eenmaal de bekenden weer verdwenen waren, begon Bergen op zijn beurt wit te kleuren, en daarmee begonnen ook mijn prille wintersportambities te groeien. Voorlopig zijn concrete acties nog beperkt gebleven tot het veranderen van buitenbanden van mijn fiets, maar de aanschaf van langlaufski’s is ongetwijfeld het volgende objectief. Het brengt toch altijd een tikkeltje speciale sfeer, een sneeuwtapijt. Al was het maar omwille van het zien van dolenthousiaste Afrikanen, met het fototoestel in de hand, of de onvermijdelijke potsierlijke glijpartijen.

Verschoning

Nu besneeuwde bergtoppen te voorschijn komen van achter mijn gordijnen ’s morgens, afgerukte takken en omgewaaide verkeersborden mijn pad naar de unief versperren, meen ik dat het nu toch wel eens tijd wordt om mijn bloginactiviteit te verantwoorden. De volgende redenen kan ik aanhalen ter verschoning, selecteer en onthoud vooral wat u aannemelijk lijkt:
a) inlassen van een zomerbreak
b) nood aan herbronning
c) ondernemen van een pelgrimstocht
d) ondergaan van een writer’s block
e) ongebreiteld feesten
f) uitpuilende agenda’s
g) een terugkeer naar de Heimat
h) binnenlandse toeristische activiteiten
i) een verterende passie voor de wetenschap
j) internetmoeheid
k) vergeetachtigheid
l) uitsteldrang
m) oplaaiende pokerinteresse
n) teloorgang van het vermogen te communiceren in het Nederlands
o) opgewondenheid over de transfer van Thomas Buffel
p) ongerustheid over het vertrek van Tom De Sutter
q) stijgende grondstofprijzen
r) een lidmaatschap van Den Norske Turistforening (de Noorse trekkersvereniging)
s) een lidmaatschap van FK Nygårdshøyden
t) wanhoop door de Belgische politieke situatie
u) buitenlanders de Belgische politieke situatie proberen uitleggen
v) het afsmelten van de gletsjers en poolkappen
w) het verbluffende nieuwe album van Cut Copy
x) sluimerende angst voor een buitenaardse invasie
y) studie van de Noorse taal
z) de onophoudelijke stroom vreemde beslissingen van de KBVB
aa) de onophoudelijke stroom gelijke spelen van KSC Lokeren
ab) de onophoudelijke stroom Afrikaanse spelers die de revue passeren bij KSC Lokeren
ac) Belgische bezoekers in Bergen
ad) ebay en facebook
ae) coupling, family guy en the fast show
af) de groeiende appreciatie voor Noorse kaassoorten
ag) een pittig kwantumchemisch examen
ah) een zich in sneltempo ontwikkelende Noorse voetbalcarriere
ai) de koopkrachtdaling
aj) het spartelwerk van Renno Roelandt
ak) uitgesponnen discussies met mijn Russische collega, Yury, over de nieuwe oost-west polarisatie
al) de tevreden verwondering na de terugkeer van King Lance
am) de ontdekking van The Appleseed Cast

Laat me er even de meest beduidende uitlichten.
Sinds een grote maand ben ik me gaan verdiepen in de Noorse taal. Behoorlijk ingewikkeld op het eerste gezicht, vooral omdat de uitspraak soms erg ver van de schrijfwijze ligt. Er zijn ook klanken die ik nog nooit heb voortgebracht in gelijk welke andere taal. Voorbeelden zijn ‘y’ (tussen i en u), en ‘æ’ (tussen a en e). Verder lijken ze ook erg veel belang te hechten aan klinkers (niet goed voor een west-vlaming), waardoor je soms de betekenis drastisch kan veranderen als je de klank niet helemaal goed raakt. Voorbeeld is de reeks du-do-død (laatste d niet uitgesproken), wat respectivelijk betekent jij-wc-dood. Vrij tricky.
Gelukkig zijn er ook goede dingen aan het Noors. Zeer welkom is bijvoorbeeld de onwil van de Noren om hun werkwoord te vervoegen: jeg er- du er- han er- vi er- dere er- de er (ik ben- jij bent – hij is – wij zijn – jullie zijn –zij zijn). Ook welkom is de verwantschap met het engels, duits en nederlands. Van veel woorden weet je zo wat ze betekenen: forskjellige (verschillende) – sjokolade (chocolade) – miljø (milieu) – vindu (venster) – stol (stoel) – tallerken (bord) – skap (kast).
Naast de Noorse taal ben ik me ook gaan verdiepen en aktief deelnemen aan het Noorse voetbal. Dit betekent niets minder dan een lidmaatschap van een Noorse 7e klasser, FK Nygårdshøyden. Tot nu toe heb ik drie partijen en twee treffers op mijn conto. Afgelopen zondag speelden we de laatste match van het seizoen, voor we met zijn allen de winterslaap induiken. Zelf word ik meestal uitgespeeld als rechtsback of -midden, of als offensieve middenvelder achter de spitsen. Mede dankzij mn twee treffers konden we ons ook verzekeren van de 2e stek in het klassement. Er zijn toch wel enkele culturele voetbalverschillen in vergelijking met Belgie. Het balletje rondspelen achterin wordt niet echt geapprecieerd, noch door het publiek, noch door teammaats. Anderzijds, als je de bal van achterin naar voren ramt kan je steeds op bijval rekenen. Passen over minder dan 20m is doorgaans geen goed idee, ook omdat je maats het gewoon niet verwachten. We spelen trouwens altijd met een John Carew –achtige targetman die de lange ballen speelbaar kan maken. Verder zijn de Noren helemaal wild van tackles, wat misschien ook te maken heeft met de kunstgrasvelden die uitblinken in het openrijten van je been bij het uitvoeren van eentje. Niet dat dit me tegenhoudt. Maar als er kiezelvelden in het spel zijn (zoals het veld in Slettebakken (haha)), dan pas ook ik voor tackles.

Daarnaast ben ik toegetreden tot het rijk van de Noorse trekkers. Memorabele tochten vonden plaats, waaronder een tweedaagse en enkele dagtochten van over de 10 uur. Ook al ben ik hier nu al even, het blijft een prachtig land.

Over kajaks en arctische steden

Verkleumde vingers en een lopende neus is wat je hier in Noorwegen tegenwoordig overhoudt aan een fietstochtje. Na anderhalve maand stralend weer (20-25 graden), en amper regen, zijn we weer teruggegleden in het vertrouwde stramien. Strakke winden en onvoorspelbare buien dus.

Een van de hoogtepunten van de voorbije dagen is toch wel de kajaktweedaagse in de waterrijke en schilderachtige omgeving van Lindås. We trokken er met een internationaal zestal (2 Belgen, 2 Nederlanders, een Duitser en een Zwitser) op uit met tent en kookgerei met de intentie rimpeloze wateroppervlakten te gaan doorklieven. Ons kampeergerei konden we kwijt in onze kajak en zo geschiedde. We hadden niet echt een strak tijdsschema opgesteld, zodat we konden overnachten waar we ook maar wilden. Eén van de prettige dingen aan Noorwegen is dat je bijna overal vrij mag kamperen. Dus na een dagje vrolijk peddelen, zwemmen en kajaks door bossen sleuren (nu weet ik waarom sommige kajaks wielen hebben), hadden we eindelijk een erg knappe kampeerplaats te pakken. Helaas werden we haast levend geconsumeerd door zwermen en zwermen uitgehongerde piepkleine mugjes, blijkbaar een onvermijdelijkheid in de zomermaanden hier.

Daarna wachtte me het Noorse supercomputer congres in Tromsø, een stad maar liefst 350 km achter de poolcirkel, die ’s winters een maandlange poolnacht mag ervaren. Nu was het gelukkig zomer, en dat betekende dat we (mijn mededoctorandi en ik) de middernacht zon konden zien. Helaas voor ons besliste een dikke wolkenlaag daar anders over. Eigenlijk is Tromsø een vrij kleine stad, 65000 inwoners, en het echte centrum is niet echt meer dan twee straten en een brug. Aan het einde van deze brug staat dan de IJszeekathedraal, de toeristische bezienswaardigheid van de stad. Het viel me direct op dat deze stad eigenlijk niet zo heel verschillend was van meer zuidelijke steden. Geen mensen op ski’s, geen zeehonden of ijsberen op straat, geen iglo’s maar gewone huizen. En vrij toeristisch ook, overal doken kraampjes op waar je je koopwoede en soevenierjachtlust kon botvieren op rendiergeweien en keramieken minituurtrolletjes. Wel bijzonder was een vrij uitgebreid ondergronds uitgeboord wegennet, inclusief rotondes, parkeerplaatsen en verkeerslichten; na verder onderzoek ook de plaats waar iedereen zijn auto dumpte in de winter, als ie iets minder nuttig is. We waren de dag voor het begin van het congres al toegekomen, omdat het toch een pittige 4,5 uur vliegen was. Dus hadden we een half dagje om de stad te zien, en dit bij een aangename 12 graden, een temperatuur waarbij een deel van de plaatselijke bevolking het zelfs aandurfde in tshirt over straat het paraderen. Na een bezoekje aan de meest noordelijke Burger King ter wereld, een pintje uit de meest noordelijke brouwerij ter wereld (Mack), een bezoekje aan een museum over het Arctisch gebied en een kabelbaantochtje dat leidde naar een schitterend panorama over de stad, kropen we bij klaarlichte nacht onder de wol om de volgende dag koers richting de meest noordelijke universiteit ter wereld te zetten.

Links:

Als je je afvraagt waar mijn doctoraatsproject nu eigenlijk precies over gaat, of waarmee onze onderzoeksgroep allemaal bezig is, kan je terecht op:
http://www.kj.uib.no/grupper/jensen/
(met binnenkort een iets sappiger foto van mezelf)

Trips&kicks

In tijden waarin Walter Baseggio zoals vanouds kwistig
met assistsin het rond strooit, was het na enkele weekjes inburgeren in Bergen en nabije omgeving stillaan tijd om de grenzen te verleggen en andere horizonten op te zoeken. Ons internationaal reisgezelschap raakte het al spoedig eens over de bestemming en de reisduur: Een weekendje Preikestolen, zomaar even de meest spectaculaire en meest bezochte trekpleister van heel Noorwegen. Niet onterecht, zouden we achteraf unaniem besluiten. Het betreft hier een reusachtig stenen platvorm dat maar liefst 600 meter uitsteekt boven Lysefjorden (nabij oliehoofdstad Stavanger). Het uitzicht is ronduit adembenemend, maar oordeelt u vooral zelf.

Ook op onze weg daarheen kregen we al heel wat fraais voorgeschoteld. Mocht ook wel, want hoewel het nauwelijks 200km rijden is, deden we er 4u over in het doorgaan en maar liefst 7u over in het terugkeren. Dat lag niet aan de sputterende roestbak van onze Zweedse vriend, maar wel aan krakmikkige Noorse snelwegen die zonder waarschuwing overgaan in al te smalle en haarspelderige bergpassen of abrupt aansluiten op ferries die de vervelende gewoonte hebben weg te varen net als wij eraan komen. Al gebiedt de eerlijkheid me te bekennen dat ook menselijke fouten mede aan de basis lagen van onze overdreven uitgesponnen tocht. Raar gevoel ook om onderweg mijn eerste Noorse koe te mogen aanschouwen. Een mens zou zowaar dreigen te vergeten dat er voedsel bestaat dat niet uit de zee of het buitenland komt.

Het vermelden waard was dat de jeugdherberg een ongelooflijk uitzicht te bieden had vanaf de ontbijttafel, waarop trouwens een onuitputtelijke vooraad voedsel prijkte, wat al snel het tekort aan bedblootstelling en het teveel aan flesblootstelling naar de achtergrond verdreef. Gelukkig maar, want de wandeltocht naar de top was een pittige 2,5u lang (3,5u voor de Spaanse delegatie van het reisgezelschap), en lag bezaaid met ijsvlakten, verticale rotspartijen en sneeuw tot aan je knieën. Al waren er wel enthousiastelingen die al lopend de tocht aanvatten, maar toevallig of niet, je leek die enkel tegen te komen in het eerste kwart van de berg. Eenmaal op de top was het er een festijn van bbq’ende Noren, Oost-Europeanen met plastic zakken met alcohol (nochtans niet de meest veilige plaats om te beginnen zuipen, gezien de 600m diepe gapende leegte) en zelfs een traditioneel koor dat het beste van zichzelf gaf. Als je trouwens ooit de ambitie hebt om neer te kijken op een vliegtuig, dan is daar is de plek bij uitstek.

Dit moet naar meer smaken denk je? Precies, en daarom leiden de ondoorgrondelijke wegen van de Noorse nationale supercomputer clusters mij binnen 3 weken naar de meest noordelijke universiteitsstad ter wereld, Tromsø, ver achter de poolcirkel. Er ligt nog volop sneeuw en vanaf begin juni wordt het ’s nachts niet meer donker.
Puur spektakel, en behoorlijk exotisch me dunkt.
Afspraak op het vertrouwde webadres.

Deze impressie van onze klimtocht op Løvstaken wou ik jullie vooral niet onthouden. Om de sfeer te schetsen: we hadden 3u geklommen maar konden ons gelukkig optrekken aan het uitzicht.

http://video.google.com/videosearch?q=lovstaken&sitesearch=

'360¤, foggy', haha, nu al een classic

Om af te sluiten nog wat Noorse computertermen. Het lijkt wel ‘Rutte 98’ revisited:

Skriv ut: Afprinten

Klipp ut: Knippen

Lim inn: Plakken

Full skjerm: Volledig scherm

Beskytt dokument: Berschermd document

Min datamaskin: Mijn computer

Geleidelijke integratie

Nu de dagen langer worden door het zomeruur, en het per week driekwartier langer licht is, leeft Bergen en de Fantoftgemeenschap helemaal op.

Na mijn eerste maand hier kan ik toch zeggen dat ik me geintegreerd heb:

- Op mijn dagelijkse fietstocht naar de unief kom ik geen onverwachte Muren van Geraardsbergen meer tegen, en kan ik makkelijk onder het halfuur blijven.

- Er lijken meer mensen mij te kennen dan ik hen, met genante situaties tot gevolg.

- Ik begin een omvattende kennis te krijgen van de kwaliteiten en tekortkomingen van verschillende diepvriespizza’s.

- Het stevig optrekken van de visconsumptie.

- De ontdekking van een voetbalcafe waar ze van 8u ‘s morgens tot 1u ‘s avonds voetbal uitzenden. Vooral Noorse en Engelse competitie. Als je vraagt om het wielrennen uit te zenden geven ze je een erg smerige blik.

- De ontdekking van marginalen in de Noorse samenleving. Ze zijn geografisch geconcentreerd in Nygårdparken en het voetbalcafe.

- Om de twee weken kom ik Erlend Øye tegen, we worden vast vrienden.

- Deelname in een traditionele discussie om een taxi om 4u ‘s nachts die net niet ontaardde in een straatgevecht.

- Een sluimerende sympathie voor de Noorse nationale ploeg. Nota bene, Noorwegen is het enige land ter wereld dat Brazilie bekampt heeft zonder ooit te verliezen.

- Een road trip richting Europese culturele hoofdstad Stavanger die in het verschiet ligt.

Aandachtspunten voor de toekomst:

- Noors voetbal doorgronden en ondervinden

- Beginselen van de Noorse taal machtig worden

- Walter Baseggio uitnodigen voor leisure activities en intussen stiekem transfereren naar Brann Bergen

- Functioneel gebruik van ferry’s

- Verzameling visrecepten uitbreiden

Noren blijken uiterst bedreven in:

- Struis zijn

- Skipakken dragen in situaties waar je het niet verwacht

- Manken (hoogstwaarschijnlijk door ski-, bobslee- en schansspringblessures)

- En masse eenden en ander gevogelte voederen zodra de zon door de wolken priemt

- Joggingsbroeken dragen en schaamteloos doen alsof er niets aan de hand is

- Hout verwerken in woningen

- Te gerepeteerd de meest trendy dansmoves uitvoeren

- Het overprijzen van tomaten

Links:

Weerdetails over Bergen, met info over de daglengte:

http://www.gaisma.com/en/location/bergen.html

Wat gebeurt als het licht in de lift stukgaat. Let ook op de getto-achtige opschriften:

http://video.aol.com/video-detail/a-new-experience-in-fantoft-the-psychedelic-elevator/3208694660

Sfeerbeeld van de eerste van de vijf fire alarms in 12 uur tijdspanne:

http://video.aol.com/video-detail/the-nightmare-fire-alarm--fantoft-part-4/915973843

Eerste indrukken

Al van bij de allereerste momenten boven het Bergense luchtruim werd duidelijk dat de mens de strijd met de natuur hier nog niet had gewonnen. De wind rukte woest aan de vleugels en ik slaakte toch een zucht van opluchting toen ik mijn schoenen in de sneeuwlaag kon zetten. Niet lang daarna zouden mijn schoenen dan ook hopeloos vollopen met water. Ondertussen was het nog steeeds aan het sneeuwen om uiteindelijk op een kleine 10cm sneeuwlaag uit te komen. Net toen ik mezelf afvroeg of het toch geen goed idee was geweest om mijn sneeuwschoenen en berenmuts mee te nemen zag ik Yury, een Rus van het labo die me stond op te wachten. Die stelde me gerust dat zulke sneeuwval erg uitzonderlijk is voor Bergen en dat ik me beter zou voorbereiden op regen. Hij voegde er ook aan toe dat het in de winter ongeveer 26 van de 30 dagen geregend had, en dit terwijl het er maar klaar was van 10 tot 16u. Paradijselijk kon je de weersomstandigheden dus niet bepaald noemen, maar het zicht uit het vliegtuig liet alvast het beste vermoeden voor de landscapelover in mij.

Daarna Fantoft, de legendarische verblijfplaats voor buitenlandse studenten. Ik kreeg een ruime, functionele kamer toebeeld op de 14e verdieping. Er zijn 18 verdiepingen hier, en dit is nog maar een van de vele gebouwen die hier staan. In totaal kunnen hier 1300 studenten slapen. Ik heb tot nog toe amper 2 Noren ontmoet. Sommigen noemen het een getto, en dat is misschien niet eens zo'n slechte beschrijving. Met Noorwegen heeft het in elk geval niet heel veel te maken. Het stikt echt van de Erasmi, die niet lievers doen dat illegale feestjes bouwen in de gangen, hun eigen wijn brouwen of het brandalarm opzettelijk laten afgaan om 4u 's nachts. Fantoft; je houdt ervan of je haat het, en bij mij is het het eerste, althans nu nog. Want er zijn ook grote voordelen: het stikt van de Erasmi, dus het is er supersociaal, er is veel te doen, veel feestjes, uitstekende sportfaciliteiten, belachelijk lage huur en geen al te slechte ligging.

Veel tijd om te genieten van de scenery had ik niet, de volgende dag moest ik meteen aan de bak in het computerlabo. Nu ja, aan de bak, vooral administatieve dingetjes in orde brengen en het gebouw verkennen (lees verloren lopen). Trouwens een hele papiermolen op gang gebracht om mijn verblijfsvergunning en id-nummer te bemachtigen. Zonder die twee kan je eigenlijk niet veel beginnen. Geen gsmkaart en geen bankrekening.

Mijn Ph.D. project belooft trouwens megaïnteressant te worden. Ambitieus, maar als we slagen zal het toch het een en ander teweegbrengen. Liever een ambitieus project dat faalt dan een bescheiden project dat sowieso onopgemerkt voorbij gaat. Voor de kenners onder jullie gaat het over 'design van katalysatoren voor de random copolymerisatie van olefines met polaire groepen'. Eigenlijk een perfect onderwerp voor mij omdat het mijn grootste interessevelden in de chemie bestrijkt, zijnde kwantumchemie, polymeerchemie, anorganische chemie, kinetiek en statistiek.

Wist je dat:
- ik minder dan 3 uur na mijn landing al rondliep in IKEA
- sommige vrouwen hier sprekend op Alin Stoica lijken
- mensen beginnen raar te doen als de zon schijnt
- de Bergen Rundfahrt een prachtige Waalse klassieker zou zijn
- de mensen hier over het algemeen overdreven fatsoenlijk zijn
- men hier ontzagwekkend veel melk drinkt
- er opvallend veel goede Noorse bands zijn: Røyksopp, Erlend Øye, Kings of Convenience, Motorpsycho, Jagga Jazzist, Xploding Plastix, Kim Hiorthøy, Sondre Lerche, Madrugada, …

Leuk filmpje van het brandalarm in Fantoft:

http://www.youtube.com/watch?v=rGieO2YRhe4

En om even vooruit te lopen op het eurovisiesongfestival: ik tip alvast zwaar op Ierland nadat ze genadeloos mijn hart gestolen hebben:

http://www.youtube.com/watch?v=-n--JnAwirk&feature=related