Nu in Bergen de straatverlichting pas om middernacht aanfloept, is het moment gekomen om wat te vertellen over mijn reisje naar Lofoten eind mei. In de dagen vlak daarvoor echter, ben ik afgezakt naar Trondheim. En terwijl mijn promotor eveneens in Trondheim op een congres de grote lijnen van mijn onderzoek poogde uit te leggen aan olie-en gasmensen en beleidsmakers, mocht ik in het kader van een samenwerkingsproject met de unief daar (het NTNU) twee dagen samenwerken met mijn Chinese doctoraatscollega.
Trondheim is Noorwegens 3e grootste stad met een duizelingwekkende 160000 inwoners, maar ondanks het eerder bescheiden bevolkingsaantal, is het best een aardig plekje om te toeven. Naast de beste voetbalploeg van ’t land (Rosenborg BK, dit seizoen losjes op weg naar de titel na wat mindere seizoenen), kan je er ook een vrij indrukwekkende kathedraal bekijken, een aan Girona doen denkend uitzicht met gekleurde houten pakhuizen langs de rivieroevers, talloze kleine kronkelende straatjes, en een erg stijlvol hoofdgebouw van de unief, volledig in stijl van de meer elitaire angelsaskische universiteiten. Het NTNU is eveneens de plaats waar Lars Onsager (de befaame Noorse fysisch chemicus en Nobelprijswinnaar) zijn wetenschappelijke carrière begon, en dat zullen bezoekers geweten hebben. Om elke hoek in hun splinternieuwe gebouw voor natuurwetenschappen hangt wel iets over hem.
Maar het echte hoogtepunt was natuurlijk het reisje richting Lofoten, een noordelijke eilandengroep voor de kust van Noorwegen. We (=een internationaal gezelschap van 3 Slovenen, 2 Duitsers, 1 Spaanse en mijzelf) vertrokken per trein op de nationale feestdag, want dat was door de lage vraag het goedkoopste. Haast belachelijk goedkoop. Een luttele 30 euro voor 25 uur sporen. Dat noem ik waar voor je geld. 25 uur sporen dus, want Lofoten ligt nogal ver noordelijk, een eindje noordelijker dan de poolcirkel zelve. Een andere reden is ook dat je ellenlange omwegen maakt via Oslo en Trondheim, en dat je na Trondheim met een vooroorlogs treinstel op alle plaatsen stopt waar ook maar enige sprake van beschaving is. Tot mijn grote genoegen bracht ik het merendeel van de rit al slapend door, door gretig gebruik te maken van het deken en kussen dat we op de nachttrein van Oslo naar Trondheim hadden gekregen. Op de eindbestemming van onze eindeloze maar uiteindelijk verkwikkende treintocht huurden we twee auto’s waarmee we ons met de ferry lieten overzetten naar Moskenes, een stadje op het zuidelijke uiteinde van Lofoten. Door een enigszins matige planning dienden we nog een slordige 8 uur te wachten op onze ferry wat we vrij succesvol opvulden met pinten pakken. De huurauto’s waren trouwens gehuurd bij een firma met de weldoordachte naam ‘Rent a Wreck’, wat toch de staat van de auto’s benaderde, en waardoor we ook niet konden klagen erover. De overzet zelf duurde nog eens 4 uur, en na een spectaculaire zonsondergang (wel, niet echt ondergang in de strikte zin van het woord) met talloze eilanden aan de horizon, was iedereen opnieuw klaar voor een dutje. Het zou alvast een voorsmaakje worden van de schoonheid die we mochten aanschouwen.
Ik zal niet elke van de 7 dagen afzonderlijk bespreken, maar enkele dingen om te onthouden waren toch wel:
- Dat ondanks een erg gevuld en actief programma toch een paar dagen voorbij zijn gegleden al slenterend over plaatselijke marktpleintjes en al gestaag pinten pakkend op terrassen.
- Dat we zowel natuur, cultuur als ontspanning in het programma gestopt hadden, en er vrij goed in geslaagd zijn om alle aspecten aan bod te laten komen, getuige zowaar een dag met drie bezoeken aan kunstmusea.
- Dat onze slaapplaatsen uitstekend waren - tenzij die ene nacht waar Daniels onophoudelijke gesnurk me tot uiterste wanhoop dreef waardoor ik uiteindelijk de nacht in de auto doorbracht. Vaak waren het roodgeschilderde, in onbruik geraakte vissershutjes die getuigen zowel de rijke visgronden rond Lofoten als van een meer romantisch visserstiel als tegenwoordig. Lofoten staat trouwens grotendeels in het teken van visserij en toerisme, wat zich uit in grote massa’s stokvis die onthoofd hangt te drogen en doordringend te ruiken op houten constructies bij de zee. Een aparte sfeer.
- Dat alle zeemeeuwen en –vogels lijken te broeden op Lofoten, werkelijk het ene nest naast het andere vol krijsende beesten.
- Dat Daniels quotum van 400 foto’s per dag meestal probleemloos gehaald werd, al moet ik toegeven dat een rimpeling van het wateroppervlak of een ontluikend boomblad al genoeg was voor enkele foto’s.
- Dat Teresa zich af en toe terugtrok om zich voor te bereiden op haar examen Samische cultuur.
- Het sfeertje in ons reisgezelschap zalig was
- Dat Lofoten niet zonder reden de Scandinavische Carraïben genoemd wordt. Goudgele stranden, azuurblauw water. Vrij on-Noors, althans tot je je omdraait en sneeuw op de bergen achter je ziet, of een walk in het water waagt maar op moet geven omdat de koude je fysiek pijn begint te doen.
- De legendarische trollfjord en het bijhorende voederen van zeearenden echt niet zo spectaculair is, en de boottocht erheen veel langer en kouder dat wat je zou verwachten, maar desondanks valt er wel het een en ander te zien onderweg.
- Dat de zon nooit onderging, wat ons bioritme behoorlijk in de war bracht. Typisch voorbeeld:
“I’m hungry, anyone for breakfast?”
“Shouldn’t we go to sleep? It’s 3 a.m.”
“Nah, I’m not tired.”
- Dat een van de hoogtepunten een 6-uur durende hike was waar we begonnen aan de zee en enkele uren later in barre omstandigheden en numeriek uitgedund door metersdiepe sneeuw 1 van de mooiste plaatsen in Lofoten bereikten.
- Dat Lofoten echt wel zo mooi is als iedereen beweert, ook al klinken ze alsof ze overdrijven. De foto’s spreken eigenlijk voor zich.
- We uiteindelijk de reis afsloten in Tromsø, een magische plek waar men een geheel tunnelnetwerk heeft inclusief ronde punten en parkeerplaatsen. Een plek ook waar we de laatste uren in stijl doorbrachten in een verduisterd cafe na een 6 uur durende autorit door overwegend beboste leegte.
Noors woord van de maand:
Betong - beton
Nog wat links naar foto's van Trondheim:
http://no.wikipedia.org/wiki/Fil:Nidarosdomen_Trondheim_3.jpg
http://no.wikipedia.org/wiki/Fil:Bryggerekke_Nidelva.jpg
No comments:
Post a Comment